Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/u11185d26259/domains/suikerwijzer.nl/public_html/wp-content/plugins/microkids-related-posts/microkids-related-posts.php on line 645

Veel mensen die (willen) afvallen gebruiken de weegschaal als enige manier van meten. De weegschaal meet gewichtsverlies, maar je wilt eigenlijk weten of je vet verliest. Je lichaam bestaat voor het grootste deel uit water, dus is het goed mogelijk dat verschillen in gewicht veroorzaakt worden door verschillen in de hoeveelheid vocht die je meedraagt en eventueel door verlies of toename van spiermassa.

Een kilo lichter worden betekent dus niet noodzakelijk dat je vet kwijt bent, maar als je tien kilo lichter bent, zit daar vast wel een paar kilo vet bij. De weegschaal is dus een indicatie.

Vet meten met buikomtrek

Nu ik geen suiker meer eet en als gevolg blijk af te vallen, weeg ik me niet alleen, maar meet ik ook mijn buikomtrek. Een kleinere buikomtrek betekent namelijk vermindering van lichaamsvet. Bij mannen zorgt een buikomtrek van meer dan 94cm voor een hoger risico op allerlei ziektes (vrouwen meer dan 80cm) en meer dan 102cm voor een ernstig hoger risico (vrouwen meer dan 88cm). Een gezonde buikomtrek lijkt me dus wel wat. Dat meten is een stuk eenvoudiger dan ergens een officiële meting van je vetpercentage laten doen.

Hoe de buikomtrek te meten

Allerlei bronnen vermelden hoe je je buikomtrek kunt meten, alleen noemen ze verschillende meetplekken op de buik. In de ene bron leggen ze uit dat je twee centimeter boven je navel moet meten, andere bronnen zeggen juist dat je ter hoogte van je navel moet meten. Die methoden wijken bij mij ongeveer 2cm van elkaar af, daarom meet ik de voor mij nadeligste plek: op de navel.

Simpel gezegd houd je een meetlint niet te strak om je buik en lees je af hoeveel centimeter de omtrek is. Ik vind het belangrijk dat ik steeds op dezelfde manier meet, omdat dingen als inademen en een andere houding van invloed zijn op de meting. Ik volg deze stappen:

• Een keer per week meten, na het opstaan en het wc-bezoek
• Meetlint pakken en eventuele bovenkleding uittrekken
• Voeten op een vaste afstand naast elkaar, zoals je normaal doet als je staat
• Een rechte houding aannemen: ik druk mijn kruin omhoog zodat ik goed rechtop sta
• Meetlint om mijn buik houden, ter hoogte van mijn navel
• Het meetlint voor mijn buik bij elkaar brengen en buikspieren ontspannen
• Uitademen en het lint sluitend, maar niet strak om mijn buik aantrekken en aflezen
• Meting driemaal uitvoeren en bij afwijkingen het gemiddelde nemen en afronden op halve centimeters.

Op de millimeter meten lijkt me onzinnig, omdat je altijd met een bepaalde meetfout zit, zoals je zult merken als je een paar keer achter elkaar meet. Meer dan een centimeter zou dat niet moeten zijn.

Absolute en relatieve buikomtrek

De absolute buikomtrek is voor mij niet heilig. Ik zie het als een indicatie van mijn werkelijke buikomtrek omdat ik mogelijk niet helemaal accuraat meet. Bovendien verschillen mensen enorm van elkaar en kan een buikomtrek van bijv. 94 cm bij de ene man een hoger vetpercentage betekenen dan bij de andere.

Het verschil in buikomtrek dat ik op de lange termijn meet, vind ik wel heel relevant. Als ik nu een omtrek van 106cm heb en over aan aanal maanden bijvoorbeeld 98cm zou meten, kan dat niet anders betekenen dan dat ik een aanzienlijke hoeveelheid vet heb verloren. Het is leuk dat ik blijk af te vallen door geen suiker te eten, maar dat is pas iets positiefs als blijkt dat het ook echt vet is dat ik verlies.